Markéta Hamrlová jest osobistym trenerem z ponad dziesięcioletnim doświadczeniem w tej dziedzinie. Wiele lat poświęciła pomaganiu ofiarom przemocy w kraju i na arenie międzynarodowej. Była współzałożycielką kilku organizacji non-profit, a także zarządzała jedną z nich. Dzisiaj organizuje własne kursy i szkolenia coachingowe z certyfikatem AKOR. To właśnie z Markétą, jako specjalistą w dziedzinie rozwoju osobistego, rozmawialiśmy o temacie, który bardzo rezonuje w dzisiejszym społeczeństwie — odporności psychologicznej i jej wzrostu nie tylko w dziedzinie pracy.
Od kilku lat zajmujesz się coachingiem osobistym. Co cię do tego doprowadziło?
Pierwszy kompleksowy kurs coachingowy wziąłem udział w Czechach ponad 13 lat temu. Jeszcze wcześniej miałem okazję poznać coaching na krótkich kursach za granicą, kiedy szukałem czegoś, co pomogłoby mi prowadzić wieloosobowe zespoły w moim ówczesnym zaangażowaniu w pomoc osobom dotkniętym przemocą.
Nie będąc moim pierwotnym zamiarem, coaching stał się moją miłością od pierwszej chwili, w tej dziedzinie nieustannie kształciłem się, trenowałem, poświęcałem coraz więcej czasu na praktykę, aż stopniowo stał się moją główną działalnością zawodową i całkowicie wyparłem mój pierwotny zawód.
Po 6000 godzinach coachingowych przestałem liczyć praktykę, od 2014 roku prowadzę szkolenia coachingowe w mojej szkole coachingowej, w 2018 roku szkolenia te zostały akredytowane przez Ministerstwo Edukacji.
Czym różni się coaching osobisty od klasycznej sesji z psychologiem? Jakie są główne różnice? A jak rozróżnić, kiedy wygodniej jest mi zwrócić się do psychologa, a kiedy do trenera?
Odpowiem w bardzo prosty sposób. Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że różnica między obecnie nowoczesnymi kierunkami terapeutycznymi zorientowanymi na rozwiązania a coachingiem jest minimalna, ale ten wygląd myli. Najbardziej fundamentalną różnicą są wymagania stawiane szkoleniu zawodowym u psychologa, które są znacznie dłuższe, bardziej wymagające i bardziej specyficzne niż trenerów.
Coaching to metodologia zaprojektowana do pracy z osobami zdrowymi psychicznie (jej granice kończą się tam, gdzie zaczyna się sfera psychiatrii), zorientowana na przyszłość, zbudowana na umowie i równości relacji między coachem a trenerem. W tym związku coach nie pełni roli eksperta w sprawach klienta, a jego podstawowym zadaniem nie jest ocena, doradzanie i wspieranie rozwiązania, które klient znajduje od siebie i swoich zasobów, którymi dysponuje. Dlatego wskazane jest zwrócenie się do trenera, zwłaszcza jeśli zamówienie klienta jest realizacją jakiejś intencji w przyszłości.
Wskazane jest zwrócenie się do psychologa w celu uzyskania zadań zorientowanych na przeszłość (chęć pogodzenia się z przeszłością, zrozumienia, co się stało itp.) I wspieranie leczenia w rozwiązywaniu jakiegoś problemu zdiagnozowanego przez psychiatrię (na przykład depresja).
Coach jest zorientowany na przyszłość, psycholog na przeszłość klienta.
Twoim celem w coachingu jest (między innymi) zwiększenie odporności psychologicznej Twoich klientów. Co można sobie wyobrazić pod tym terminem?
Obecnie bardzo częstym zleceniem klienta jest nauczenie się lepszego radzenia sobie z presją i niepewnością napędzaną chęcią poczucia się lepiej.
W ogólnym sensie odporność odnosi się do zdolności do podnoszenia się po upadku, potrząsania się i iść dalej. Stopień odporności psychologicznej jest inny dla każdej osoby. Ktoś radzi sobie z nierealną liczbą obiektywnie trudnych sytuacji z uśmiechem na ustach, inna osoba jest wyrzucona prawie do punktu upadku przez najmniejsze odchylenie od stereotypu.
Dobrą wiadomością jest to, że odporność psychiczną można zawsze trenować i wzmocnić.
Czy ludzie przychodzą do ciebie w tym względzie raczej prewencyjnie, czy dopiero po tym, jak doświadczyli jakiegoś nieprzyjemnego doświadczenia, którego nie zatrzymali mentalnie?
Najczęstszym zadaniem jest stan długoterminowego lub krótkotrwałego, ale intensywnego dyskomfortu, kiedy klient nie czuje się komfortowo pod presją, chce zmienić swoje reakcje i reakcje na bodźce z zewnątrz i chce znaleźć swoją indywidualną receptę na radzenie sobie z trwałym stresem.
Bardzo często wyimaginowana ostatnia słomka przed poszukiwaniem trenera jest psychosomatyczna demonstracja negatywnych konsekwencji stresu w organizmie (np. ból brzucha bez przyczyny fizycznej itp.).
Jak współpracujesz z klientem, który przychodzi do Ciebie z zainteresowaniem zwiększeniem swojej odporności psychicznej?
Celem pracy coachingowej jest zawsze stworzenie takiego środowiska i ram, w których klient, z własnych sił i najbardziej odpowiednich dla siebie zasobów, znajdzie dla siebie najbardziej odpowiednie rozwiązania.
Podstawą są odpowiedzi na pytania: Czego naprawdę chcesz? Jak to ma wyglądać? Dopiero w strefie bardzo szczegółowych odpowiedzi na te pytania rodzi się prawdziwa zmiana (często ustalone wzorce działania i myślenia) na podstawie świadomego podejmowania decyzji, kreatywności i kompetencji.
Odporność psychiczna zawsze może być trenowana i wzmacniana.
Jeśli trenerowi trudno jest pracować z konkretnym klientem, a tym samym nie jest w stanie utrzymać ram nieoceniania i nieoceniania klienta, czy należy zakończyć proces coachingowy i polecić klientowi innego coacha?
Tutaj odnoszę się do odpowiedzi patrz powyżej. Zadaniem coacha jest komunikowanie się z klientem, czyli stworzenie środowiska do myślenia, w którym relaksuje się w kreatywności i umiejętności znajdowania rozwiązań. Stworzenie tych ram (nie rozwiązywanie umowy dla klienta) jest integralną częścią kompetencji trenerów. W tym procesie moim zdaniem nie ma znaczenia, czy klient jest bardziej impulsywny, niestabilny czy psychicznie całkowicie konsekwentny. Z natury sprawy zadaniem trenera nie jest ocenianie, w jaki sposób klient ją ma, jaka jest jego natura i fundament.
Czy możesz wspomnieć o kilku podstawowych wskazówkach, jak pracować nad zwiększeniem odporności psychicznej?
Jedną z najprostszych rzeczy, które można teraz włączyć do życia, jest poszanowanie ewolucji i tworzenie zewnętrznych warunków dla naszego istnienia, abyśmy nie sabotowali siebie. Innymi słowy, nasza odporność psychiczna korzysta z regularnych ćwiczeń, dobrej diety (niewiele, nie mało), snu, bliskości i ukierunkowanego relaksu umysłu (np. medytacji).
Ponadto w tym kontekście wskazane jest, aby nauczyć się skupiać swoją uwagę nie na problemie (jak się powstał; dlaczego powstał; kto jest winny; jak okropnie się czuję w tym...), ale na rozwiązaniu (jak powinno wyglądać, aby działało; czego chcę zamiast tego, czego nie chcę; czego potrzebuję, aby czuć się lepiej; jak mogę rozpoznać, że sytuacja zaczyna się poprawiać...).
Integralną częścią strategii może być także wzmocnienie nastawienia optymistycznego (w sensie dostrzegania nadziei), wiary we własne zdolności (np. skoncentrowana świadomość tego, co udało mi się już pokonać i opanować), samoakceptacja i stopniowo uświadomiona odwaga wyjścia poza strefę komfortu.
Dzięki metodzie wizualizacji pozytywnej przyszłości za pomocą szczegółów (słuchowych, wzrokowych, węchowych, uczuciowych) stworzony obraz może być przechowywany w naszym nieświadomym umyśle w tej samej intensywności i kategorii, co wspomnienia. Nasz umysł w tym przypadku nie rozróżnia, czy tak się naprawdę stało, traktuje tę sytuację jako przeżytą, jako fakt (źródło).
Metody i techniki wzmacniania odporności psychicznej można wymienić w sposób nieobliczalny, dla wszystkich z nich mogę wymienić technikę ze sfery NLP, którą nazwałem KOTWICĄ BLAHA. Jego wykonanie jest bardzo proste, ilekroć poczujesz bardzo pozytywny stan dobrego samopoczucia (spokój, radość, rozwikłająca miłość...) naciskaj dominującą rękę kciukiem palcem serdecznym na tej dłoni. Powtarzaj to w dowolnym momencie w przyszłości, gdy poczujesz się dobrze. Po pewnym czasie rozwiniesz odruch warunkowy. Jeśli w dowolnym momencie naciśniesz to miejsce paznokciem, przytłoczy cię poczucie dobrego samopoczucia.
.jpg)
